စာအုပ္ဆိုင္ေတြရွိတဲ့ ဘက္ကို သင္လမ္းေလွ်ာက္ ၾကည့္ဖူးမွာပါ။ ဂ်ာဗားကို ၇ ရက္အျပတ္သင္၊ Visual Basic၊ ၀င္းဒိုး၊ အင္တာနက္ စတာေတြ ကို နာရီအနည္းငယ္ သို႔မဟုတ္ ရက္ အနည္းငယ္နဲ႔ အျပတ္သင္ ဆိုတာမ်ဳိး ေတြေပါ့။
တစ္ခါက Amazon ဆိုတဲ့ ၀ဘ္ ဆိုဒ္မွာ ဒီလို ရွာၾကည့္ဖူးတယ္။
ထုတ္တဲ့ရက္ ၁၉၉၂ ေနာက္ ပိုင္း၊ ေခါင္းစဥ္မွာ days ဆိုတာပါ ၿပီး Learn သို႔မဟုတ္ Teach yourself ဆိုတာလည္းပါတဲ့ စာအုပ္မ်ားဆိုၿပီး ေတာ့ ရွာၾကည့္တာ ၂၄၈ ခု ထြက္လာ ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ၇၈ အုပ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာ စာအုပ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ၇၉ ခု ေျမာက္ဟာ ဘင္ဂါလီဘာသာကို ၃၀ရက္နဲ႔ အျပတ္သင္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္တယ္။
ဒါနဲ႔ days ဆိုတဲ့ စာလံုးကို hours ဆိုၿပီး ေျပာင္းရွာ ၾကည့္မိတယ္။ ၂၅၃ အုပ္ေတာင္ ထြက္လာတာ ေတြ႕ ရတယ္။ ၇၇ အုပ္က ကြန္ပ်ဴတာ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး ၇၈ အုပ္ေျမာက္ဟာ (အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ေရးပံုေရးနည္း ကို ၂၄နာရီနဲ႔ အျပတ္သင္) စာအုပ္ ျဖစ္တာ ေတြ႕ရတယ္။
စာအုပ္ ၂၀၀ မွာ ၉၆ ရာခိုင္ႏႈန္း ဟာ ကြန္ပ်ဴတာစာအုပ္ေတြ ျဖစ္ေန တာ ေတြ႕ရတယ္။
ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူ ေတြဟာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေလာေနၾက တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကြန္ပ်ဴတာ နည္း ပညာေတြကပဲ အျခားဟာေတြနဲ႔ ယွဥ္ လိုက္ရင္ ဒီေလာက္လြယ္ကုန္ၿပီလား။ ကြမ္တမ္ရူပေဗဒ၊ ဘင္သိုဗင္ စတာ ေတြ၊ ယုတ္စြအဆံုး ေခြးေမြးျမဴ ေစာင့္ ေရွာက္ဖို႔နည္းေတာင္ ရက္အနည္း ငယ္နဲ႔ တတ္နည္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ မေတြ႕ဖူးဘူး။
ဒီအလြယ္တတ္နည္းေတြဟာ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႔သူေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္။ ဘယ္မွာမွ သံုးစားမရတဲ့ ပရိုဂရမ္ဆို ရင္ေတာ့ လြယ္ရင္လြယ္မွာေပါ့။ အဲလိုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ခပ္တံုးတံုးသူ ေတြေတာင္ ၂၁ ရက္နဲ႔ တတ္ရင္ တတ္ႏိုင္လိမ့္မလားပဲ။
ကဲ .... ထားပါေတာ့။
C++ ကို သုံးရက္နဲ႔ အျပတ္ဆို တဲ့ စာအုပ္ကို နည္းနည္းသံုးသပ္ ၾကည့္ရေအာင္။
သုံးရက္နဲ႔ ပ႐ိုဂရမ္ တကယ္ ေရးခ်ိန္ရွိလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ ပရိုဂရမ္ရဲ႕ ေအာင္ ျမင္မႈ၊ မေအာင္ျမင္မႈေတြကို သိမွာ မဟုတ္ဘူး။
တကယ့္အေတြ႕အႀကံဳရွိတဲ့ ပရိုဂရမ္မာေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရွိ လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
C++ ရဲ႕လက္ေတြ႕ အရသာကို သိရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လြယ္လြယ္ေျပာ ရရင္ ေလ့လာဖို႔ အခ်ိန္မရဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ အဲဒီစာအုပ္ဟာ အေပၚယံ ေလာက္ပဲ ေျပာသြားႏိုင္တာကို ေတြ႕ရ မွာပါ။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး အလက္ ဇန္းဒါးက ေျပာဖူးတယ္။ နည္းနည္းပဲ တတ္တာဟာ အႏၲရာယ္ႀကီးမား တယ္တဲ့။
C++ မွာ သုံးရက္ဆိုရင္ syntax ေလာက္ေတာ့ သိရင္ သိသြားမွာေပါ့ (အျခား ဘာသာစကားကို သိထား တယ္ဆိုရင္) ဒါေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ႕ ဘယ္လိုသံုးရ မယ္ဆိုတာ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဥပမာ basic ပ႐ိုဂရမ္သမား ဆိုရင္၊ C++ ရဲ႕ syntax ေတြကို ဘယ္လို သံုးရမယ္ဆိုတာ သိေကာင္းသိလာ မယ္။ ဒါေပမယ့္ C++ ရဲ႕ တကယ္ ေကာင္းတဲ့ေနရာ၊ မေကာင္းတဲ့ ေနရာ ေတြကို သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။
အလန္ပါးလစ္ဆိုတဲ့သူက ေျပာဖူးတယ္။ ဘာသာစကားတစ္ခု ဟာ သင့္ရဲ႕လက္ရွိ ပရိုဂရမ္ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္းကို ေျပာင္းလဲေစမွ မရွိ ဘူးဆိုရင္၊ ေလ့လာရတာ မတန္ပါ ဘူးတဲ့။
တကယ္ျဖစ္လာမွာက C++ ရဲ႕ တပိုင္းတစေလာက္ပဲ နားလည္လိုက္ မွာပါ။ ပ႐ိုဂရမ္ တကယ္တတ္ဖို႔ မဟုတ္ပဲ၊ အလုပ္ ဘယ္လိုၿပီးေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ပိုျပီး တူတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သံုး ရက္ဟာ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာ လုပ္ၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။
ပ႐ိုဂရမ္ကို ေလ့လာဖို႔ ဆယ္ ႏွစ္ အခ်ိန္ေပးပါ။
သုေတသန ပညာရွင္ေတြျဖစ္ တဲ့ Bloom (1985), Bryan & Harter (1899), Hayes (1989), Simmon & Chase (1973) တို႔ကိုၾကည့္ပါ။ သူတို႔ ေတြ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ပညာရပ္ေတြကို ကြၽမ္းက်င္ဖို႔ ဆယ္ႏွစ္အခ်ိန္ယူခဲ့ၾကရ ပါတယ္။ ခ်က္စ္ကစားတာ၊ အႏုပညာ ဖန္တီးတာ၊ ေၾကးနန္းပို႔ေဆာင္တဲ့ ပညာ၊ ပန္းခ်ီဆြဲတာ၊ စႏၵယားတီးတာ၊ ေရကူးတာ၊ တင္းနစ္ကစားတာ၊ ဦး ေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ုံေၾကာ ပညာအတြက္ သုေတသနလုပ္တာေတြဟာ တ ကယ့္ကို အခ်ိန္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
အဓိက ေအာင္ျမင္ဖို႔ဟာ တစ္ မ်ဳိးတည္းကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ လုပ္႐ံု နဲ႔လဲ မရပါဘူး။ ကိုယ့္အစြမ္းအစ ထက္ ပိုမိုတဲ့အရာကို အၿမဲပဲ ေလ့လာ လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ေနဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုပိုသာလာေအာင္ အမွားကင္းလာေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ကိုသာလွ်င္ ထပ္ခါထပ္ခါ လုပ္ ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျဖတ္လမ္းဆိုတာလည္း မရွိပါ ဘူး။ မိုးဇက္ဆိုတဲ့ အႏုပညာ ပါရမီရွင္ ဟာ အသက္ေလးႏွစ္ကတည္းက ေတးဂီတကို စလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ကမၻာ့ အဆင့္အတန္း၀င္ျဖစ္ဖို႔ ၁၃ ႏွစ္ၾကာ ခဲ့ပါတယ္။
Beatles ဟာလည္း ၁၉၅၇ ကတည္းက ကလပ္ေတြမွာ စတင္ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ၾကာၿပီး ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွ ျဖစ္ပါတယ္။
အထက္ပါ အႏုပညာရွင္ေတြ အားလံုး အသက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ က တည္းက စတင္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
အသက္ ၅ ႏွစ္သားတုန္းက ေလ့က်င့္မႈဟာ တစ္ပတ္ကို ၂နာရီ ၃ နာရီ ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိပါတယ္။
အသက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္မွာ ပိုမို စြမ္းေဆာင္လာႏိုင္ၿပီး တစ္ပတ္ကို ၆ နာရီ၊ အသက္ ၁၂ ႏွစ္မွာ တစ္ပတ္ ၈ နာရီ၊ အသက္ ၁၆ ႏွစ္မွာ ၁၄ နာရီ စသျဖင့္ေလ့လာခဲ့ၿပီး အသက္ ၂၀ မွာ တစ္ပတ္ကို နာရီ ၃၀မွ်ရွိပါတယ္။
အသက္၂၀ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကို ေပါင္းၾကည့္ရင္ နာရီ ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ရွိေနပါတယ္။ အျခား ပံုမွန္ ေတာ္သူေတြဟာ နာရီ ၈၀၀၀ေလာက္ပါ။ သူတို႔ကို သင္ျပေပးသူ ေတြဟာေတာ့ နာရီ ၄၀၀၀ ေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ အတိအက်ေျပာ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ဆိုတာထက္ နာရီ ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ေလ့က်င့္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဆာမ်ဴရယ္ ဂြၽန္ဆင္(1709-1784)က ဒီလို ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္ေနရာက ထူးခၽြန္တဲ့သူ မဆို ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘ၀နဲ႔ရင္း ၿပီး ႀကိဳးစားလာၾကရတာပဲ၊ ေစ်းေပါ ေပါနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။
Chaucer (1340-1400)က ဒီလို ညဥ္းတြားဖူးပါတယ္ ... ဘ၀ ဆိုတာ တိုသေလာက္ တစ္ခုခု ကြၽမ္း က်င္ေအာင္လုပ္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ၾကာ တယ္။
Hippocrates (c. 400BC) ကေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး ေျပာဖူးပါတယ္။ ဘ၀ဟာ သိပ္တိုတယ္ ... ႀကိဳးစား မႈက ၾကာရွည္ရတယ္၊ အခြင့္အေရး ေတြက မျမင္ရသေလာက္ပဲ၊ စမ္းသပ္ မႈေတြအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုရဖို႔ ဟာ အင္မတန္ ခက္ခဲတယ္။
ပရိုဂရမ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ လမ္းေၾကာင္း ကို ဒီလိုေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
၁။ အေရးအႀကီးဆံုးက တကယ္ စိတ္၀င္စားပါေစ၊ ကိုယ္ဘာေရးလိုက္ ေရးလိုက္ ေပ်ာ္ရြင္မႈရွိပါေစ။ တကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိမွ ဆယ္ႏွစ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ သြားဖို႔ အင္အားေတြရွိမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။
၂။ အျခား ပ႐ိုဂရမ္မာေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အျခားသူေတြေရးထားတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ ေတြကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဟာ စာအုပ္ေတြ ဖတ္တာထက္၊ သင္ တန္းေတြတက္တာထက္ ပို အေရးႀကီးပါတယ္။
၃။ ပ႐ိုဂရမ္ဆိုတာ ေရးၾကည့္ရင္း နဲ႔မွ ပိုတတ္တဲ့ အမ်ဳိးပါ။ အေသး အမႊား ပရိုဂရမ္ေလးေတြေတာင္ ဖန္ရွင္အျပည့္အစံုနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ေရး ပါ။ အျခားသူေတြရဲ႕ သံုးသပ္မႈေတြ ကတဆင့္ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ ၾကည့္ပါ။ အမွားေတြကို ျပင္ျဖစ္ ေအာင္ ျပင္ၾကည့္ပါ။
၄။ အကယ္၍ သင္ဟာ တကၠသိုလ္ ကိုလည္း ၄ ႏွစ္ေလာက္ တက္ခ်င္ ေသးတယ္လည္း တက္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါဟာ သင့္အတြက္ ပိုၿပီးနက္နဲတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံတစ္ခုကို ရေကာင္းရပါ လိမ့္မယ္။ မတက္ဘူးဆိုရင္လည္း အလုပ္ကေနလဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ တကၠ သိုလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ကေန ေလ့လာ႐ံုဆိုရင္ေတာ့ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ကြန္ပ်ဳတာ တကၠသိုလ္ပညာေရးဟာ ဘယ္သူ႔ ကိုမွ ပညာရွင္အဆင့္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ပန္းခ်ီပညာ ဆိုရင္ စုတ္တံသံုးပံုသံုးနည္းနဲ႔ ေဆး စပ္ပံု အေျခခံကိုပဲ သင္ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ ပါတယ္။
၅။ အျခား ပရိုဂရမ္မာေတြပါတဲ့ ပေရာဂ်က္တစ္ခုခုကို ၀င္လုပ္ပါ။ တခ်ဳိ႕ ပေရာဂ်က္ေတြမွာ ထိပ္သီးျဖစ္ ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ တခ်ဳိ႕ပေရာဂ်က္ မွာ ေအာက္ဆံုးကလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေန ပါေစ။ သင္ထိပ္ဆံုး ေရာက္ေနစဥ္မွာ သင့္စြမ္းရည္ကို အေကာင္းဆံုးအသံုး ခ်ပါ။ အျခားသူေတြကိုလည္း သင့္ ေတြးေခၚမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသပါ။ သင္ ေအာက္ဆံုးမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္ဆိုရင္လည္း ေရွ႕က ဆရာ့ ဆရာေတြ လုပ္တာကို ေလ့လာပါ၊ သူတို႔လုပ္တာ မလုပ္တာေတြကို လည္း ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။
၆။ အျခားသူေတြရဲ႕ ပေရာဂ်က္ ေတြကို ေလ့လာပါ။ နားလည္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။ အကယ္၍ အေရးေပၚ အေျခအေနျပင္ဖို႔ လိုတာေတြရွိရင္ နဂိုေရးတဲ့သူေတြမရွိရင္ သင္၀င္ေရး ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။
ေနာက္ၿပီး ေနာက္လူအတြက္ လည္း အလြယ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ပရို ဂရမ္ ဒီဇိုင္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားပါ။
၇။ ပ႐ိုဂရမ္ ဘာသာစကား အနည္း ဆံုး ဒါဇင္၀က္ေလာက္ေတာ့ ေလ့ လာပါ။ Class ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ ေတြ ပါ၀င္တဲ့ ဂ်ာဗားတို႔ C++ တို႔ေတာ့ တစ္ခုအနည္းဆံုးပါ၀င္ပါေစ၊ ေနာက္ ၿပီး function သေဘာသဘာ၀ေတြ ပါ၀င္တဲ့ Lisp တို႔ ML တို႔ လိုမ်ိဳးကို လည္း တစ္ခုပါ၀င္ပါေစ၊ Template သေဘာတရားေတြပါ၀င္တဲ့ Prolog တို႔ C++ Template လိုဟာမ်ဳိးတစ္ခု၊ coroutines လို႔ေခၚတဲ့ အပိုင္းေလး ေတြခြဲၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ Icon တို႔ Scheme လိုဟာမ်ိဳးတစ္ခု၊ Sisal လို႔ ေခၚတဲ့ Parallel အသံုးျပဳလို႔ရတဲ့ သေဘာထားေတြ ပါတာမ်ိဳးေတြကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
၈။ ေနာက္ၿပီး ပ႐ိုဂရမ္ အခ်က္ အလက္တစ္ခု အလုပ္လုပ္ခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာတာတို႔၊ Memory ေပၚက စာလံုးတစ္လံုးဖတ္ ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာတာတို႔၊ cache ပါရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္။ မပါ ရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာတယ္တို႔၊ ဟာ့ဒစ္ကေန စာလံုးေတြ ဆက္တိုက္ ဖတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္တို႔၊ ဟာ့ဒစ္ရဲ႕ ဖတ္ေနတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ပဲ အျခားေနရာက ဖိုင္ကိုသြားရွာရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္ စသျဖင့္ကို သိထားသင့္ပါတယ္။ ဒါေတြသိထား ရင္ အျခား ပ႐ိုဂရမ္ေတြထက္ အလုပ္လုပ္ပံုျခင္း တူရင္ေတာင္မွ ပိုေကာင္းတဲ့ ပိုျမန္တဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၉။ တတ္ႏိုင္ရင္ ကြန္ပ်ဳတာ ဘာ သာစကားေတြရဲ႕ စံသတ္မွတ္ျခင္း အဖြဲ႕ေတြမွာပါ ပါ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳး စားပါ။ ANSI C++ ေကာ္မတီလဲ ျဖစ္ ရင္ ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ကုတ္ေရးပံုေရး နည္း စတိုင္ညွိႏွိုင္းပြဲလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ မယ္။ ကုတ္တစ္ေၾကာင္း ေရွ႕မွာ စာလံုးအလြတ္ ဘယ္ႏွခုစသျဖင့္ေပါ့။ ဒါေတြလဲ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပါ၀င္ျခင္းအား ျဖင့္ ပ႐ိုဂရမ္ရဲ့ သေဘာတရားေတြကို ေရးပံုေရးနည္း စတိုင္စတာေတြကို ပိုမိုနားလည္လာမွာပါ။ ဘယ္ ပ႐ို ဂရမ္မွာေတာ့ျဖင့္ ဘာကေကာင္း တယ္။ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို သေဘာက်တယ္ ဆိုတာေတြလည္း အေရးပါ ပါတယ္။
အဲ စတန္းဒတ္လုပ္ဖို႔ကေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ သဘာ၀က်တဲ့ နည္းလမ္းကို ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါ ေစ။ (ၾကာသြားရင္ လူလက္ခံဖို႔ ခက္ မွာ စိုးလို႔ ျဖစ္မယ္။)
အဲဒါေတြ အကုန္လံုးကိုေခါင္း ထဲထည့္ထားပါ။ စာအုပ္ကေန ဘယ္ ေလာက္ေလ့လာႏိုင္လဲဆိုတာ လက္ ေတြ႕ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္နဲ႔ ေလ့လာခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္(ေနာဗစ္) ပထမသားဦးေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာ How To လို စာအုပ္ေတြ အကုန္ဖတ္ခဲ့ၿပီး ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မဟုတ္ေသး ေၾကာင္း ကိုယ္ကိုယ္ကို သိေနပါ တယ္။ ေနာက္ ၂ႏွစ္ခြဲ ေလာက္ၾကာ ေတာ့ အဲဒီမွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ တယ္။ စာအုပ္ေတြ ျပန္ဖတ္သင့္ သလားလို႔ ...ေနာက္ဆံုး အဲဒီ စာအုပ္ေတြ ျပန္ဖတ္မယ့္ အစား ပညာရွင္ေတြ ေရးေနတာေတြကို ေလ့လာတာ၊ ပိုအသံုး၀င္မယ္လို႔ ဆံုး ျဖတ္ခဲ့တယ္။
Fred Brooks ဆိုတဲ့ သူတစ္ ေယာက္ ေဆာ့၀ဲဒီဇိုင္းပညာရွင္ေတြ ေမြးထုတ္ခဲ့ပံုကေတာ့ ဒီလိုပါ။
၁။ ပံုမွန္ စနစ္က်က် ဒီဇိုင္း ပညာရွင္ေတြကို အရင္ဆံုးရွာတယ္။
၂။ သူတို႔အတြက္ တိုးတက္ ေအာင္ျမင္ဖို ့အတြက္ career လမ္းခ် ေပးတယ္။
၃။ ဒီဇိုင္းသမားေတြ အခ်င္း ခ်င္း ေတြ႕ဆံု၊ နည္းပညာ ဖလွယ္ႏိုင္ ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။
ဒါဟာ ဘာကိုေျပာသလဲ ဆို ရင္ တခ်ဳိ႕သူ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အရည္အခ်င္းတစ္ခု ရွိေနၿပီးသားပဲ။ အလုပ္က လိုက္ေလွ်ာညီေထြ ျဖစ္ မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ ပ႐ိုဂရမ္မာ ေတြ ျဖစ္လာမွာပဲလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ် လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ ဂ်ာဗားစာအုပ္ကို သင္၀ယ္မယ္ စဥ္းစားေနတယ္ဆိုရင္ သြားသာ၀ယ္ လိုက္ပါ။
သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔ သူေတာ့ အသံုးက်ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါနဲ႔ ၂၄နာရီ အတြင္း၊ ရက္အနည္း ငယ္အတြင္း၊ သို႔မဟုတ္ လအနည္း ငယ္အတြင္းမွာေတာ့ သင့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဦးမွာေတာ့ မဟုတ္ ေသးဘူး။
Ref: knowledgebridge.net
တစ္ခါက Amazon ဆိုတဲ့ ၀ဘ္ ဆိုဒ္မွာ ဒီလို ရွာၾကည့္ဖူးတယ္။
ထုတ္တဲ့ရက္ ၁၉၉၂ ေနာက္ ပိုင္း၊ ေခါင္းစဥ္မွာ days ဆိုတာပါ ၿပီး Learn သို႔မဟုတ္ Teach yourself ဆိုတာလည္းပါတဲ့ စာအုပ္မ်ားဆိုၿပီး ေတာ့ ရွာၾကည့္တာ ၂၄၈ ခု ထြက္လာ ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ၇၈ အုပ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာ စာအုပ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ၇၉ ခု ေျမာက္ဟာ ဘင္ဂါလီဘာသာကို ၃၀ရက္နဲ႔ အျပတ္သင္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္တယ္။
ဒါနဲ႔ days ဆိုတဲ့ စာလံုးကို hours ဆိုၿပီး ေျပာင္းရွာ ၾကည့္မိတယ္။ ၂၅၃ အုပ္ေတာင္ ထြက္လာတာ ေတြ႕ ရတယ္။ ၇၇ အုပ္က ကြန္ပ်ဴတာ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး ၇၈ အုပ္ေျမာက္ဟာ (အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ေရးပံုေရးနည္း ကို ၂၄နာရီနဲ႔ အျပတ္သင္) စာအုပ္ ျဖစ္တာ ေတြ႕ရတယ္။
စာအုပ္ ၂၀၀ မွာ ၉၆ ရာခိုင္ႏႈန္း ဟာ ကြန္ပ်ဴတာစာအုပ္ေတြ ျဖစ္ေန တာ ေတြ႕ရတယ္။
ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူ ေတြဟာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေလာေနၾက တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကြန္ပ်ဴတာ နည္း ပညာေတြကပဲ အျခားဟာေတြနဲ႔ ယွဥ္ လိုက္ရင္ ဒီေလာက္လြယ္ကုန္ၿပီလား။ ကြမ္တမ္ရူပေဗဒ၊ ဘင္သိုဗင္ စတာ ေတြ၊ ယုတ္စြအဆံုး ေခြးေမြးျမဴ ေစာင့္ ေရွာက္ဖို႔နည္းေတာင္ ရက္အနည္း ငယ္နဲ႔ တတ္နည္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ မေတြ႕ဖူးဘူး။
ဒီအလြယ္တတ္နည္းေတြဟာ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႔သူေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္။ ဘယ္မွာမွ သံုးစားမရတဲ့ ပရိုဂရမ္ဆို ရင္ေတာ့ လြယ္ရင္လြယ္မွာေပါ့။ အဲလိုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ခပ္တံုးတံုးသူ ေတြေတာင္ ၂၁ ရက္နဲ႔ တတ္ရင္ တတ္ႏိုင္လိမ့္မလားပဲ။
ကဲ .... ထားပါေတာ့။
C++ ကို သုံးရက္နဲ႔ အျပတ္ဆို တဲ့ စာအုပ္ကို နည္းနည္းသံုးသပ္ ၾကည့္ရေအာင္။
သုံးရက္နဲ႔ ပ႐ိုဂရမ္ တကယ္ ေရးခ်ိန္ရွိလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ ပရိုဂရမ္ရဲ႕ ေအာင္ ျမင္မႈ၊ မေအာင္ျမင္မႈေတြကို သိမွာ မဟုတ္ဘူး။
တကယ့္အေတြ႕အႀကံဳရွိတဲ့ ပရိုဂရမ္မာေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရွိ လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
C++ ရဲ႕လက္ေတြ႕ အရသာကို သိရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လြယ္လြယ္ေျပာ ရရင္ ေလ့လာဖို႔ အခ်ိန္မရဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ အဲဒီစာအုပ္ဟာ အေပၚယံ ေလာက္ပဲ ေျပာသြားႏိုင္တာကို ေတြ႕ရ မွာပါ။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး အလက္ ဇန္းဒါးက ေျပာဖူးတယ္။ နည္းနည္းပဲ တတ္တာဟာ အႏၲရာယ္ႀကီးမား တယ္တဲ့။
C++ မွာ သုံးရက္ဆိုရင္ syntax ေလာက္ေတာ့ သိရင္ သိသြားမွာေပါ့ (အျခား ဘာသာစကားကို သိထား တယ္ဆိုရင္) ဒါေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ႕ ဘယ္လိုသံုးရ မယ္ဆိုတာ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဥပမာ basic ပ႐ိုဂရမ္သမား ဆိုရင္၊ C++ ရဲ႕ syntax ေတြကို ဘယ္လို သံုးရမယ္ဆိုတာ သိေကာင္းသိလာ မယ္။ ဒါေပမယ့္ C++ ရဲ႕ တကယ္ ေကာင္းတဲ့ေနရာ၊ မေကာင္းတဲ့ ေနရာ ေတြကို သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။
အလန္ပါးလစ္ဆိုတဲ့သူက ေျပာဖူးတယ္။ ဘာသာစကားတစ္ခု ဟာ သင့္ရဲ႕လက္ရွိ ပရိုဂရမ္ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္းကို ေျပာင္းလဲေစမွ မရွိ ဘူးဆိုရင္၊ ေလ့လာရတာ မတန္ပါ ဘူးတဲ့။
တကယ္ျဖစ္လာမွာက C++ ရဲ႕ တပိုင္းတစေလာက္ပဲ နားလည္လိုက္ မွာပါ။ ပ႐ိုဂရမ္ တကယ္တတ္ဖို႔ မဟုတ္ပဲ၊ အလုပ္ ဘယ္လိုၿပီးေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ပိုျပီး တူတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သံုး ရက္ဟာ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာ လုပ္ၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။
ပ႐ိုဂရမ္ကို ေလ့လာဖို႔ ဆယ္ ႏွစ္ အခ်ိန္ေပးပါ။
သုေတသန ပညာရွင္ေတြျဖစ္ တဲ့ Bloom (1985), Bryan & Harter (1899), Hayes (1989), Simmon & Chase (1973) တို႔ကိုၾကည့္ပါ။ သူတို႔ ေတြ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ပညာရပ္ေတြကို ကြၽမ္းက်င္ဖို႔ ဆယ္ႏွစ္အခ်ိန္ယူခဲ့ၾကရ ပါတယ္။ ခ်က္စ္ကစားတာ၊ အႏုပညာ ဖန္တီးတာ၊ ေၾကးနန္းပို႔ေဆာင္တဲ့ ပညာ၊ ပန္းခ်ီဆြဲတာ၊ စႏၵယားတီးတာ၊ ေရကူးတာ၊ တင္းနစ္ကစားတာ၊ ဦး ေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ုံေၾကာ ပညာအတြက္ သုေတသနလုပ္တာေတြဟာ တ ကယ့္ကို အခ်ိန္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
အဓိက ေအာင္ျမင္ဖို႔ဟာ တစ္ မ်ဳိးတည္းကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ လုပ္႐ံု နဲ႔လဲ မရပါဘူး။ ကိုယ့္အစြမ္းအစ ထက္ ပိုမိုတဲ့အရာကို အၿမဲပဲ ေလ့လာ လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ေနဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုပိုသာလာေအာင္ အမွားကင္းလာေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ကိုသာလွ်င္ ထပ္ခါထပ္ခါ လုပ္ ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျဖတ္လမ္းဆိုတာလည္း မရွိပါ ဘူး။ မိုးဇက္ဆိုတဲ့ အႏုပညာ ပါရမီရွင္ ဟာ အသက္ေလးႏွစ္ကတည္းက ေတးဂီတကို စလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ကမၻာ့ အဆင့္အတန္း၀င္ျဖစ္ဖို႔ ၁၃ ႏွစ္ၾကာ ခဲ့ပါတယ္။
Beatles ဟာလည္း ၁၉၅၇ ကတည္းက ကလပ္ေတြမွာ စတင္ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ၾကာၿပီး ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွ ျဖစ္ပါတယ္။
အထက္ပါ အႏုပညာရွင္ေတြ အားလံုး အသက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ က တည္းက စတင္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
အသက္ ၅ ႏွစ္သားတုန္းက ေလ့က်င့္မႈဟာ တစ္ပတ္ကို ၂နာရီ ၃ နာရီ ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိပါတယ္။
အသက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္မွာ ပိုမို စြမ္းေဆာင္လာႏိုင္ၿပီး တစ္ပတ္ကို ၆ နာရီ၊ အသက္ ၁၂ ႏွစ္မွာ တစ္ပတ္ ၈ နာရီ၊ အသက္ ၁၆ ႏွစ္မွာ ၁၄ နာရီ စသျဖင့္ေလ့လာခဲ့ၿပီး အသက္ ၂၀ မွာ တစ္ပတ္ကို နာရီ ၃၀မွ်ရွိပါတယ္။
အသက္၂၀ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကို ေပါင္းၾကည့္ရင္ နာရီ ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ရွိေနပါတယ္။ အျခား ပံုမွန္ ေတာ္သူေတြဟာ နာရီ ၈၀၀၀ေလာက္ပါ။ သူတို႔ကို သင္ျပေပးသူ ေတြဟာေတာ့ နာရီ ၄၀၀၀ ေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ အတိအက်ေျပာ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ဆိုတာထက္ နာရီ ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ေလ့က်င့္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဆာမ်ဴရယ္ ဂြၽန္ဆင္(1709-1784)က ဒီလို ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္ေနရာက ထူးခၽြန္တဲ့သူ မဆို ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘ၀နဲ႔ရင္း ၿပီး ႀကိဳးစားလာၾကရတာပဲ၊ ေစ်းေပါ ေပါနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတဲ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။
Chaucer (1340-1400)က ဒီလို ညဥ္းတြားဖူးပါတယ္ ... ဘ၀ ဆိုတာ တိုသေလာက္ တစ္ခုခု ကြၽမ္း က်င္ေအာင္လုပ္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ၾကာ တယ္။
Hippocrates (c. 400BC) ကေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး ေျပာဖူးပါတယ္။ ဘ၀ဟာ သိပ္တိုတယ္ ... ႀကိဳးစား မႈက ၾကာရွည္ရတယ္၊ အခြင့္အေရး ေတြက မျမင္ရသေလာက္ပဲ၊ စမ္းသပ္ မႈေတြအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုရဖို႔ ဟာ အင္မတန္ ခက္ခဲတယ္။
ပရိုဂရမ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ လမ္းေၾကာင္း ကို ဒီလိုေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
၁။ အေရးအႀကီးဆံုးက တကယ္ စိတ္၀င္စားပါေစ၊ ကိုယ္ဘာေရးလိုက္ ေရးလိုက္ ေပ်ာ္ရြင္မႈရွိပါေစ။ တကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိမွ ဆယ္ႏွစ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ သြားဖို႔ အင္အားေတြရွိမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။
၂။ အျခား ပ႐ိုဂရမ္မာေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အျခားသူေတြေရးထားတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ ေတြကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဟာ စာအုပ္ေတြ ဖတ္တာထက္၊ သင္ တန္းေတြတက္တာထက္ ပို အေရးႀကီးပါတယ္။
၃။ ပ႐ိုဂရမ္ဆိုတာ ေရးၾကည့္ရင္း နဲ႔မွ ပိုတတ္တဲ့ အမ်ဳိးပါ။ အေသး အမႊား ပရိုဂရမ္ေလးေတြေတာင္ ဖန္ရွင္အျပည့္အစံုနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ေရး ပါ။ အျခားသူေတြရဲ႕ သံုးသပ္မႈေတြ ကတဆင့္ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ ၾကည့္ပါ။ အမွားေတြကို ျပင္ျဖစ္ ေအာင္ ျပင္ၾကည့္ပါ။
၄။ အကယ္၍ သင္ဟာ တကၠသိုလ္ ကိုလည္း ၄ ႏွစ္ေလာက္ တက္ခ်င္ ေသးတယ္လည္း တက္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါဟာ သင့္အတြက္ ပိုၿပီးနက္နဲတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံတစ္ခုကို ရေကာင္းရပါ လိမ့္မယ္။ မတက္ဘူးဆိုရင္လည္း အလုပ္ကေနလဲ ရႏိုင္ပါတယ္။ တကၠ သိုလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ကေန ေလ့လာ႐ံုဆိုရင္ေတာ့ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ကြန္ပ်ဳတာ တကၠသိုလ္ပညာေရးဟာ ဘယ္သူ႔ ကိုမွ ပညာရွင္အဆင့္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ပန္းခ်ီပညာ ဆိုရင္ စုတ္တံသံုးပံုသံုးနည္းနဲ႔ ေဆး စပ္ပံု အေျခခံကိုပဲ သင္ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ ပါတယ္။
၅။ အျခား ပရိုဂရမ္မာေတြပါတဲ့ ပေရာဂ်က္တစ္ခုခုကို ၀င္လုပ္ပါ။ တခ်ဳိ႕ ပေရာဂ်က္ေတြမွာ ထိပ္သီးျဖစ္ ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ တခ်ဳိ႕ပေရာဂ်က္ မွာ ေအာက္ဆံုးကလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေန ပါေစ။ သင္ထိပ္ဆံုး ေရာက္ေနစဥ္မွာ သင့္စြမ္းရည္ကို အေကာင္းဆံုးအသံုး ခ်ပါ။ အျခားသူေတြကိုလည္း သင့္ ေတြးေခၚမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသပါ။ သင္ ေအာက္ဆံုးမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္ဆိုရင္လည္း ေရွ႕က ဆရာ့ ဆရာေတြ လုပ္တာကို ေလ့လာပါ၊ သူတို႔လုပ္တာ မလုပ္တာေတြကို လည္း ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။
၆။ အျခားသူေတြရဲ႕ ပေရာဂ်က္ ေတြကို ေလ့လာပါ။ နားလည္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။ အကယ္၍ အေရးေပၚ အေျခအေနျပင္ဖို႔ လိုတာေတြရွိရင္ နဂိုေရးတဲ့သူေတြမရွိရင္ သင္၀င္ေရး ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။
ေနာက္ၿပီး ေနာက္လူအတြက္ လည္း အလြယ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ပရို ဂရမ္ ဒီဇိုင္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားပါ။
၇။ ပ႐ိုဂရမ္ ဘာသာစကား အနည္း ဆံုး ဒါဇင္၀က္ေလာက္ေတာ့ ေလ့ လာပါ။ Class ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ ေတြ ပါ၀င္တဲ့ ဂ်ာဗားတို႔ C++ တို႔ေတာ့ တစ္ခုအနည္းဆံုးပါ၀င္ပါေစ၊ ေနာက္ ၿပီး function သေဘာသဘာ၀ေတြ ပါ၀င္တဲ့ Lisp တို႔ ML တို႔ လိုမ်ိဳးကို လည္း တစ္ခုပါ၀င္ပါေစ၊ Template သေဘာတရားေတြပါ၀င္တဲ့ Prolog တို႔ C++ Template လိုဟာမ်ဳိးတစ္ခု၊ coroutines လို႔ေခၚတဲ့ အပိုင္းေလး ေတြခြဲၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ Icon တို႔ Scheme လိုဟာမ်ိဳးတစ္ခု၊ Sisal လို႔ ေခၚတဲ့ Parallel အသံုးျပဳလို႔ရတဲ့ သေဘာထားေတြ ပါတာမ်ိဳးေတြကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။
၈။ ေနာက္ၿပီး ပ႐ိုဂရမ္ အခ်က္ အလက္တစ္ခု အလုပ္လုပ္ခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာတာတို႔၊ Memory ေပၚက စာလံုးတစ္လံုးဖတ္ ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာတာတို႔၊ cache ပါရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္။ မပါ ရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာတယ္တို႔၊ ဟာ့ဒစ္ကေန စာလံုးေတြ ဆက္တိုက္ ဖတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္တို႔၊ ဟာ့ဒစ္ရဲ႕ ဖတ္ေနတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ပဲ အျခားေနရာက ဖိုင္ကိုသြားရွာရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္ စသျဖင့္ကို သိထားသင့္ပါတယ္။ ဒါေတြသိထား ရင္ အျခား ပ႐ိုဂရမ္ေတြထက္ အလုပ္လုပ္ပံုျခင္း တူရင္ေတာင္မွ ပိုေကာင္းတဲ့ ပိုျမန္တဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၉။ တတ္ႏိုင္ရင္ ကြန္ပ်ဳတာ ဘာ သာစကားေတြရဲ႕ စံသတ္မွတ္ျခင္း အဖြဲ႕ေတြမွာပါ ပါ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳး စားပါ။ ANSI C++ ေကာ္မတီလဲ ျဖစ္ ရင္ ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ကုတ္ေရးပံုေရး နည္း စတိုင္ညွိႏွိုင္းပြဲလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ မယ္။ ကုတ္တစ္ေၾကာင္း ေရွ႕မွာ စာလံုးအလြတ္ ဘယ္ႏွခုစသျဖင့္ေပါ့။ ဒါေတြလဲ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပါ၀င္ျခင္းအား ျဖင့္ ပ႐ိုဂရမ္ရဲ့ သေဘာတရားေတြကို ေရးပံုေရးနည္း စတိုင္စတာေတြကို ပိုမိုနားလည္လာမွာပါ။ ဘယ္ ပ႐ို ဂရမ္မွာေတာ့ျဖင့္ ဘာကေကာင္း တယ္။ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို သေဘာက်တယ္ ဆိုတာေတြလည္း အေရးပါ ပါတယ္။
အဲ စတန္းဒတ္လုပ္ဖို႔ကေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ သဘာ၀က်တဲ့ နည္းလမ္းကို ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါ ေစ။ (ၾကာသြားရင္ လူလက္ခံဖို႔ ခက္ မွာ စိုးလို႔ ျဖစ္မယ္။)
အဲဒါေတြ အကုန္လံုးကိုေခါင္း ထဲထည့္ထားပါ။ စာအုပ္ကေန ဘယ္ ေလာက္ေလ့လာႏိုင္လဲဆိုတာ လက္ ေတြ႕ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္နဲ႔ ေလ့လာခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္(ေနာဗစ္) ပထမသားဦးေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာ How To လို စာအုပ္ေတြ အကုန္ဖတ္ခဲ့ၿပီး ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မဟုတ္ေသး ေၾကာင္း ကိုယ္ကိုယ္ကို သိေနပါ တယ္။ ေနာက္ ၂ႏွစ္ခြဲ ေလာက္ၾကာ ေတာ့ အဲဒီမွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ တယ္။ စာအုပ္ေတြ ျပန္ဖတ္သင့္ သလားလို႔ ...ေနာက္ဆံုး အဲဒီ စာအုပ္ေတြ ျပန္ဖတ္မယ့္ အစား ပညာရွင္ေတြ ေရးေနတာေတြကို ေလ့လာတာ၊ ပိုအသံုး၀င္မယ္လို႔ ဆံုး ျဖတ္ခဲ့တယ္။
Fred Brooks ဆိုတဲ့ သူတစ္ ေယာက္ ေဆာ့၀ဲဒီဇိုင္းပညာရွင္ေတြ ေမြးထုတ္ခဲ့ပံုကေတာ့ ဒီလိုပါ။
၁။ ပံုမွန္ စနစ္က်က် ဒီဇိုင္း ပညာရွင္ေတြကို အရင္ဆံုးရွာတယ္။
၂။ သူတို႔အတြက္ တိုးတက္ ေအာင္ျမင္ဖို ့အတြက္ career လမ္းခ် ေပးတယ္။
၃။ ဒီဇိုင္းသမားေတြ အခ်င္း ခ်င္း ေတြ႕ဆံု၊ နည္းပညာ ဖလွယ္ႏိုင္ ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။
ဒါဟာ ဘာကိုေျပာသလဲ ဆို ရင္ တခ်ဳိ႕သူ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အရည္အခ်င္းတစ္ခု ရွိေနၿပီးသားပဲ။ အလုပ္က လိုက္ေလွ်ာညီေထြ ျဖစ္ မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ ပ႐ိုဂရမ္မာ ေတြ ျဖစ္လာမွာပဲလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ် လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ ဂ်ာဗားစာအုပ္ကို သင္၀ယ္မယ္ စဥ္းစားေနတယ္ဆိုရင္ သြားသာ၀ယ္ လိုက္ပါ။
သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔ သူေတာ့ အသံုးက်ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါနဲ႔ ၂၄နာရီ အတြင္း၊ ရက္အနည္း ငယ္အတြင္း၊ သို႔မဟုတ္ လအနည္း ငယ္အတြင္းမွာေတာ့ သင့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဦးမွာေတာ့ မဟုတ္ ေသးဘူး။
Ref: knowledgebridge.net
